ما از راه دعا و مراقبه خواهان ارتقاء رابطه آگاهانه خود با خداوند به گونه ای که او را درک می کردیم شده و فقط جویای آگاهی از اراده او برای خود و قدرت اجرایش شدیم.
بیماری ما با دود و خود محوری و خودخواهی ،ابرها و موانعی بین ما و خداوند به وجود آورده بود. ما قدرت دیدن و احساس وجود او را در زندگیمان احساس نمی کردیم.
در حقیقت بیماری وابستگی به هر چیزی، بیماری عدم حضور خداوند می باشد. ما به دلیل عدم حضور خداوند در زندگیمان به سمت و سوی نواقص شخصیتی و وابستگی ها رفتیم.
حالا که از وابستگی های مضر رها شده ایم خلاء معنوی ما عمیق تر گشته و هیچ چیز توانایی پر کردن این خلاء روحانی را ندارد الا رابطه معنوی با خدا.
ما در گذشته به دلیل مصرف سیگار و نیکوتین هر روز صدای گزگز و صدای زنگ نیکوتین در گوشمان و خونمان و سرمان و قدرت اراده کردن زندگیمان به دست این وابستگی را می دیدیم، کاملا اسارت خود را به صورت هر روز و نخ به نخ در سیگار و نیکوتین می دیدیم و قدرت رهایی از دست این قدرت برتر ویرانگر را نداشتیم.
ما این گام را می توانیم به چند بخش کوچکتر تقسیم کنیم.
بخش اول این است که ما از طریق دعا و مراقبه به جستجو می پردازیم. هر انسانی با درک خودش مبنای دعا را کسب می کند. مهم این است که ما برای پر کردن خلاء روحانی خود مشکل داریم و باید یک راه درست و بجا را پیدا کنیم و خلاء روحانی خود را پر کنیم.
قدم یازدهم متذکر می شود که دعا ما را تحت تاثیر قرار می دهد ،پس دعایی می کنیم که این گونه باشد.
بخش دوم این گام این است که ما به دنبال ارتقاء رابطه آگاهانه خود با خداوند هستیم.
از همه مهم تر این است که این گام یک گام عملی دیگر است . برای بسیاری از ما این کار کمی مشکل بود ولی امکان پذیر شد و توانستیم با تمرین ابزارهای سودمندی را کسب کنیم که بعضی از آنها این چنین است:
- برای برقراری ارتباط از خداوند کمک بخواهید.
- هر کاری را به گونه ای انجام دهیم که گویی آن کار هدیه ای به خداوند است.
- با تصویری از خداوند پیش بروید و آن را تقویت کنید.
- تصویر ذهنی خود را دائم در ذهن خود مجسم کنید.
- خود را به عنوان ابزاری در دست خداوند فرض کنید
- ما بشر هستیم و خداوند ولی نعمت ماست.
بخش سوم این است که بدان گونه که او را درک می کنیم او را بپذیریم.
خداوند قدرت و نیروی برتریست که برای مرد و زن کار می کند و هیچ گونه قاعده ای برای این کار وجود ندارد.
برای درک خداوند هیچ عجله ای نیست .امروز کافی است تا ببینیم خداوند هم اکنون آن چیزی را که نیاز ما هست به ما داده است.
بخش چهارم این است که خواهان آگاهی از ارده او برای خود شدیم.
از کجا بدانیم که اراده خداوند برای ما چیست؟
در این مقطع ما می دانیم که صدمه زدن به خود و دیگران به واسطه مصرف نیکوتین نمی تواند مشیت و اراده خداوند باشد. خداوند خیر ما را می خواهد و مصرف سیگار و نیکوتین ما را از خداوند دور می کند .
اگر خود خواهی ها و خود محوری ها به آرامی محو شود و بگذاریم همه چیز سر جای خود قرار بگیرد به راحتی می توانیم اراده خداوند را در زندگی مان احساس کنیم.
در بخش بعد ما خواهان قدرت اجرایش شدیم.
قدرت اجرا را در مسیر اراده او به صورت راضی بودن و رضایت شکرگزاری، صبر، پذیرش، جرات، تعهد و داشتن مسئولیت مشاهده می کنیم و برخی همه این ها را جمع کرده و آن را ایمان می نامند.
ایمان یعنی پذیرش با چشمان باز و فهم و درک عاشقانه.بیماری ما به خداوند اجازه مداخله را در زندگی مان نمی دهد. ما اگر این اجازه را از بیماری گرفته و به خداوند تسلیم کنیم ما را به آرامش عمیق و جاودان رهبری خواهد کرد.
دوستدار شما : داریوش قاضی مرادی
مطالب مرتبط: